จักรวรรดิทิเบตถูกก่อตั้งขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 7 โดยอยู่ในช่วงสูงสุดในคริสต์ศตวรรษที่ 9 ซึ่งกินพื้นที่ไปไกลกว่าที่ราบสูงทิเบต ตั้งแต่แอ่งตาริมและเทือกเขาปามีร์ทางตะวันตกจนถึงมณฑลยูนนานและเบงกอลทางตะวันออกเฉียงใต้ แต่เมื่อถึงระยะเริ่มต้นของการแตกสลาย จักรวรรดินี้ถูกแบ่งออกเป็นหลายดินแดน โดยทิเบตฝั่งตะวันตกและกลางเรียกว่าอวีจัง ถูกรวมอยู่ภายใต้รัฐบาลทิเบตในลาซ่า, ซีกาเจ และพื้นที่ใกล้เคียง ส่วนภูมิภาคคัมและอัมโตอยู่ทางฝั่งตะวันออกมีการกระจายอำนาจทางการเมืองของชนเผ่ามากขึ้น โดยแบ่งออกเป็นอาณาเขตเล็ก ๆ และกลุ่มชนเผ่าจำนวนหนึ่ง ซึ่งอยู่ภายใต้อำนาจของจีน พื้นที่ส่วนใหญ่ในบริเวณนี้ถูกผนวกเข้ากับมณฑลเสฉวนและมณฑลชิงไห่ของจีน ชายแดนปัจจุบันของทิเบตถูกกำหนดขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 18 หลังการปฏิวัติซินไฮ่ต่อราชวงศ์ชิงใน ค.ศ. 1912 กองทัพราชวงศ์ชิงถูกสั่งให้ปลดอาวุธและคุ้มกันไม่ให้เข้าไปในพื้นที่ทิเบต ต่อมาภูมิภาคนี้ได้ประกาศเอกราชใน ค.ศ. 1913 แต่รัฐบาลสาธารณรัฐจีนไม่ได้ให้การยอมรับ ภายหลังลาซ่าควบคุมส่วนตะวันตกของซีคางไว้ ภูมิภาคนี้ยังคงสถานะปกครองตนเองจนถึง ค.ศ. 1951 หลังยุทธการที่ชัมโต ทิเบตถูกยึดครองและผนวกเข้ากับประเทศจีน และรัฐบาลทิเบตก่อนหน้าถูกยุบเลิกใน ค.ศ. 1959 หลังการก่อกำเริบล้มเหลว ปัจจุบัน ประเทศจีนบริหารทิเบตตอนกลางและตะวันตกในฐานะเขตปกครองตนเองทิเบต ส่วนฝั่งตะวันออกส่วนใหญ่เป็นเขตปกครองตนเองของชนกลุ่มน้อยในมณฑลเสฉวน, มณฑลชิงไห่ และมณฑลใกล้เคียง
ทัวร์ ทิเบต ทัวร์เฉินตู ทัวร์เฉิงตู ทัวร์ เฉิงตู
